Plansız Buluşma

Yazar Mesaj Sayısı : 4 Kayıt tarihi : 07/09/11

Londra'nın karanlığa terkedilmiş sokaklarını arşınlarken, soğuk rüzgar genç adamın saçlarını dağıttı. Düzeltme ihtiyacı duymadan yürümeye devam etti. Buraya nasıl ve niçin geldiği hakkında hiçbir fikri yoktu fakat o evden çıkmak zorunda hissetmişti kendini. Bir kedi çöp kutusundan fırlayıp kanalizasyondaki fareleri kovalamaya başladı. Jaden yüzündeki anlamsız ifadeyi bozmadan geçti, gitti yanlarından. Sokaktaki hiçbir evin ışığı yanmıyordu. Gecenin bu saatinde buralar fazla tekin değildi. İnsanlar dışarda dolaşma riskini göze alamazlardı. Karşılaştığı ilk kavşaktan sola döndü ve bulvara doğru ilerledi. Tek istediği kimsenin konuşmadığı ve hiçbir sesin olmadığı birkaç dakikalık huzurdu. Işığının yanıp söndüğü bir sokak lambasının altındaki banka oturdu ve bacak bacak üstüne attı. Gece rengi cübbesinin büyülü ceplerinden birinden küçük, eski, deri kaplı bir defter çıkardı ve yazmaya başladı. İlhamın nerede geleceği belli olmazdı. Tüy kalemi kağıt üzerinde gidip gelirken genç adamın yüzünü bir gülümseme kapladı. Yazmak ona her zaman huzur vermişti. Daha doğrusu yazmak içindeki karanlığı biraz olsun bastırıyordu.

Düzensiz ayak seslerini duyunca başını kaldırdı ve etrafına bakındı. Gördüğü şeyin hayal gücünün bir ürünümü yoksa gerçek bir görüntü mü olduğunu söylemesi imkansızdı. Fakat eğer gerçek ise artık Jaden'nın, Tanrı'nın varlığına inanması için bir sebebi olurdu. Küçük defteri kapatıp, aldığı cebine attı ve ayağa fırladı. Çabuk ve heyecanlı adımlarla genç kadının yanına doğru yol aldı. Sarışın cadı sağa sola sallanırken, Jaden kadını son anda yakaladı. Gözleri, kadınınkilerle karşılaşınca dünyanın durduğunu sanmıştı fakat suratına yediği tokat tekrar her şeyin rengini gri ve siyaha çevirdi. Adam kadının kollarını bıraktı ve fısıldadı. "Özür dilerim." Her ne kadar umursamaz biri olsa da bu kadının yaptığı en küçük bir şey bile şuçluluk duymasını sağlıyordu. Belki de reddedilmenin acısı yıllardır derinlerde bir yerdeydi. Onu hala unutamadığının kanıtı olarak her fırsatta su yüzüne çıkıyordu. Bir iki adım geriledi ve kadının ona gelmesini belki. Başka çaresi yoktu...

Konu: Geri: Plansız Buluşma Perş. Eyl. 08, 2011 8:53 pm

Aurelié barmenden son içkisini de beklerken zeminle buluşmasına ramak kalmıştı. Oturduğu sandalye sallandığında beyni de benzer bir sallantıya şahitlik etti. Bu sallantı az da olsa gitme dürtüsünü aşılamıştı genç kadına. Hele ki muggle’lara bu kadar karışmışken alkol boğazında takılıp kalıyordu. Sertçe öksürdü ve barmenin uzattığı son kadehi dikleyerek ayağa kalktı. Giderken birkaç mugglle dolarını bırakmayı da ihmal etmemişti. Dans pistinden geçerken son birkaç hareket sergiledi ve yanında ne zaman belirdiğini hatırlamadığı bir adamın esprilerine gülerken kapıyı iteledi. Kapı açılmanın aksi şekilde takılıp kalmıştı. Yanındaki adam Aurelié’den bir beyefendi gibi izin isteyerek reveransın ardından kapıyı açtı. Bu durum genç kadının kahkahalarını yükseltmekten başka bir etki bırakmamıştı. Sokak lambalarının ışıklarıyla yükselen sokağa çıktı ve adamın kendisini tutmaya çalışan ellerinden kurtuldu. Adama sinsice gülümseyerek karanlık bir sokağa girmişti ki bir anda yeniden ışıklarla karşı karşıya geldi. Farkında olmadan cisimlenmişti… Öksürüklerden bir kaçı boğazını esir etmişken nerede olduğuna dair hiçbir fikri yoktu. Kaşları merakla hafifçe kalktı. Ama bu durum çok kısa sürmüştü. Alkol aklındaki düşünceleri saniyeler içinde öldürüyordu. Birkaç adım atmasıyla mide bulantısına yenik düştü ve taş parkeler üzerine kalıcı izlerini bıraktı. Elleri daha bulantı geçmemişken asasını aramaya başlamıştı. Çizmelerinin tekinde bulduğu asayı hemen kavradı ve havada birkaç kere sallayarak ağzından durumun bütün iğrenç izlerini sildi. Taş bir binanın duvarına rahatlamışçasına yaslandı. Rahatça duyulur bir rahatlama iniltisi de dökülmüştü bu sırada ağzından. “-Yanlış mekan…” diye fısıldadı gecenin yalnızlığına doğru.
Sonunda duvardan kopup ileriye doğru adımlar atmaya başladı. Gözleri gittikçe bulanıyordu. Artık attığı adımlar bilinçsizliğe atılıyordu. Kendine gelmesi belinde bir adamın ellerini hissettiğinde gerçekleşti. Gecenin bu vaktinde saldırıya uğrama fikri aniden elini kaldırmıştı. Yıllardır sahip olduğu güçle adamın suratına sert bir tokat yapıştırmıştı. Normalde yumruk yahut tekme atardı ama vücudunda o kadar güç hissetmediğinden tokat sığınağı olmuştu. Ama adamın kendini düşmekten kurtardığını fark edince içinde belli belirsiz bir utanç yayıldı. Adamla gözleri karşılaştı ve eskiden tanıdığı bir simayı gördü. İsim hafızası pek iyi olmasa da bu büyücünün adını çok iyi hatırlıyordu. E.J.S. ... Henüz öğrenciyken Ernest neredeyse binasındaki bütün kızların gözdesiydi. Hiç sevgilisi olmayan, sessiz, tehlikeli çocuktu o… Hep bir köşede oturup kağıdına bir şeyler karalardı. Aurelié arkadaşlarının en cesaretlisi olarak sırf yakın arkadaşıyla araları olsun diye bir keresinde çocuğu Hogwarts gezisinde kendileriyle dolanması için çağırmıştı. Ama çağrısına cevap bile vermeyen büyücü geziye de gelmemişti. Aurelié ona olan sinirinden arkadaşlarıyla gitmeyip uçurum kenarında oturduğunu hatırlıyordu. Zaten ne zaman sinirlense yaptığı tek şey oturmaktı. Beynine hücum eden eski anıların da etkisiyle yüksek bir kahkaha attı ve sessizce fısıldadı: “-…Ve de yanlış adam.”

Yazar Mesaj Sayısı : 4 Kayıt tarihi : 07/09/11

“…Ve de yanlış adam.”

"Evet..."

"Evet, seninle geziye gelirim. Biliyorum bunu çok daha önce söylemeli idim. Fakat o zaman şimdi olduğum kişi değildim ve o zamanlar seni bu kadar sevdiğimin farkında değildim."