Hücre 403 ~ R.K

Kahkaha sesleri ve iğrenç ekosu. Büyü okulundaki çocuğunun okulda bir halt yemesini yada sempati duyduğu bir quidditch takımının zaferini kutlayan seherbazlar. Reese buradaki herşeyden çok tıknaz bir kadın gibi gülüşen seherbazlardan rahatsızlı. Ne kadar süredir burada olduğunu kendisine hatırlatarak kendi kendisine gülümsedi. Onca süredir burada olmasına karşın halen en ufak bir uyum sağlayamamıştı.Öksürükleri günden güne artarken rengi artık beyazdan saydama döner gibiydi. Nemli , kararmış duvarları.İran imalatını andıran tuvaletlriyle küçücük bir hücrede geçirilen beş sene.Karşı cinsten ve alkolden uzak beş sene. Oturduğu köşeden yavaşça kalkarak gözlerini hücresinin yegane ışık kaynağı olan küçücük pencereye uzandı..Mavi gözleri gün ışığıyla kırpışırken aklı saati sorguluyordu. Onbeş senesi kalmıştı.Belki de asasız büyü çalışmaları sonuç verebilir , oda bekleme durumundan kurtulabilirdi.Ailesinden bunu başaran birinin çıktığını duymuştu. Belki bir efsaneydi ama yinede duymuştu. Yüzyılın en bahtsı işsiz şahsı olarakta herşeyi deneyebilirdi.Ailesine gelince;Çocukluğunda kaybettiği babası , delirip bir faişeye dönüşen annesi.Sorunlu olarak devam eden okul yaşamıda karakterine tuz biber olmuştu. Onu evine alıp besleyen amcası dışında kimseye minnet borcu olduğunu düşünmüyordu. Lakin oda bir süre önce ölmüş tanıdığı tek akrabası Pyke dışında yalnız kalmıştı.Pyke , ikiz kardeşi. Titiz ve mükemmeliyetçi ikiz kardeşi. Reese bu düşünceler eşliğinde kaşlarını biraz daha çatarak pencereye sırtını döndü. Uzun süredir görüşmemişler hatta notlaşmamışlardı.Reese'n bağlatıları ikiz kardeşinin bir muhasebeci olarak çalıştığını , ufaktan göbek yapacak kadarda hırslı olduğunu söylemişlerdi.Ve bu durum genç büyücüye şaşırtıcı gelmemişti.

Zaten yıllar öncede Pyke çalışkanlığıyla Reese'i sürekli gerisinde bırakmıştı.Zeka olarak olmasada statü bakımından hızla fark açmış ve işini eline alabilmişti.Ama Reese bu işlerin adamı değildi.Çocukluğundan bu güne kadar geçen süre zaman diliminde asla tam anlamıyla çalışmamış , sürekli amcasından maddi destek alarak yaşamıştı. Şimdide bekar olarak ölen amcasından kalanlarla dışarıda neler yapacağını planlayarak beş seneyi devirmişti.İnanılmaz derecedeki cimri kardeşi büyük ihtimalle paraya dokunmamış , şu an çalıştığı cin cüce yada herneyseler o hayvanların bankasına koymuştu.Sadece maddiyatını koruduğu için değil , kendisine zamanında yardım ettiği içinde değil, onu kardeşi olarak önemsiyor ve seviyordu. Tabiki küçük kıçını kaldırıp kardeşini ziyaret etmemesi durumları biraz değiştirmişti. Gerçi Reese halen onun gelip kendisini kurtaracağını umuyordu.Eski mangayla irtibat kurması yeterliydi.Genç büyücü nemden oluşan su damlalarından kaçınarak odada volta atmaya başladı.İkizlerin zihinleride bedenleride senkronize şekildeydi. Tek dert Pyke'n temkini , yavaş ilerleyişiydi.Büyücü bir süre kapısının üzerindeki deliğe bakarak durdu. Sesler kesilmişti. Paranoyadan çok uzak düşünceler içinde olduğu yerde volta atmaya devam etti. Islanmış sarı , uzun saçlarını sol eliyle kafatasına yapıştırarak ıslak elini sarı hapishane tulumuna sildi. Pislik içerisinde muggle müslüman teröristleri gibi yaşamak ona koyuyordu. Açık mavi gözlerini beş senelik , haftalık yıkama periyotları dışında bir işlem görmeyen , yer yer küften delik deşik yatağına kaydırdı. Bir süre öyle durmanın ardından halsizce uzanıp sırtını taş duvara dayadı. Soguk sırtından kaburgalarına nufuz ederken kollarını bağlayarak ıslık çalmaya başladı.Sıkıntıdan kendisine zarar verecek seksüel şeyler yapmaktan korkarcasına dakikalarca öyle oturmaya devam etti.

Soğuk bir gece. Pyke hafifçe gülümsedi ve boş sokakta yürümeye başladı. Sıcağı sevmezdi. Soğuk her zaman çevik olmasını sağlamıştı. Her zaman çevik olması gerektiğini hatırlatmıştı. Muggle dünyasında bile böyleydi bu. Korku değildi elbette. İhtiyattı. Tüm yaşamını etkileyen bir ihtiyat. Cüppesinin etekleri rüzgarda hafifçe dalgalanırken daha karanlık bir sokağa dönmüş, ellerini cebine sokmuştu Pyke. Sağ cebindeki asayı sıkıca kavrarken etrafını dikkatle süzmeyi ihmal etmedi. Ciddi ve dikkatli birisiydi. Dikkatsizliklerin nelere mal olduğunu görmüştü. Dikkatli olmaktan hoşlanan birisiydi hatta. Yine de belki bazen fazla abartıyordu. Öyle ki dikkatsiz olmasına neden oluyordu...
Adımlarını hızlandırdı Pyke. Muggle sokaklarında yürümeyi seviyordu. Elbette geceleri. Mugglelara pek sevgi duymasa da sokakları yürüyüş için fena sayılmazdı. Sessiz ve ıssız olduğu sürece. Son günlerde ise iyi bir yürüyüşe kesinlikle ihtiyacı vardı. Hızlıca burnundan verdiği sert nefes yanından geçtiği bir çöp kutusundan pis bir kedinin kendini dışarı atmasına neden oldu. Kedi salak salak arkasına bakıp uzaklaşırken Pyke yürüyüşüne devam etti. 5 yıl oldukça uzun bir zamandı. 5 yıldır suçtan uzak yaşamını tamamen yasal yollardan kazanan normal bir insandı. Öyle uzun bir zaman gibi geliyordu ki suç işlemeyi özlemiş bile olabilirdi. Reese olsa anlardı.

Kardeşi Azkabanda pek de iyi günler geçirmiyordu. Belki de kardeşini yalnız bırakmaması gerekiyordu. En azından ziyaretine gitmeliydi belkide. Yine de kendince sebebleri vardı. Ya da bazen kendisini bile şaşırtan fikir değişiklikleriydi. Tıpkı 5 yıl önce ve 5 yıl sonra şimdi yaşadığı değişiklik gibi.
Ne olursa olsun karar vermeden önce "dikkatli" olmalıydı. Her zaman olduğu gibi. Azkaban ziyareti makul bir başlangıç olucaktı. Hafifçe tekrar gülümsedi Pyke. Sonuçları önceden görmek imkansızdı değil mi? Olacak olanlar olmalıydı.
Sönmüş bir sokak lambası direğinin yanında durup etrafına baktı Pyke. Sağ eli cebinin içinde biraz gerildi. Kafasında ki onca düşüncenin içinden gideceği yeri belirleyip büyüyü yaptığında ıssız sokak olağan dışı bir şaklama ile çınlamış bir kaç pencereden ışık yansımaya başlamıştı. Sokak artık sessiz değildi...

Azkaban arazisinde yankılanan şaklama görevli büyücülerin dikkatini çekmişti. Pyke gün ışığından dolayı hala kısık gözlerle etrafını süzerken uykusuzluğunun sınırda olduğunun farkındaydı. Gece uyumamıştı. İsveç deki eski evlerini ziyaret etmiş, uykusuzluktan oluşan yorgunluğuna müttefik olacak kadar çok düşünmüştü. Gözlerini biraz daha kısıp gökyüzüne baktı Pyke. En azından bulutlu bir havaydı. Tüm yorgunluğuyla bir de güneşi çekemezdi.

"İkiz kardeşimi ziyarete gelmiştim. Sanırım bu yasak değil."

Ona doğru gelen 3 büyücüye duygusuz bir suratla baktı Pyke. Büyücülerin asaları ellerinde, hazır bekliyorlardı. Ruh emicilerin ayrılmasından sonra bakanlık görevlileri Azkabanı çok daha iyi koruma aşkıyla yanıp tutuşuyordu.
Büyücülerden ikisi Pyke a eşlik etmek için biraz daha yaklaştı. Pyke 2 gardiyan eşliğinde yola koyulurken kalan diğer büyücü ise Pyke ın cisimlendiği yerle ilgileniyor başka bir şey bulup bulamayacağını kontrol ediyordu.
Reese in hücresine geldiklerinde Pyke kardeşini düşündüğünden çok daha iyi gördüğünü düşündü. Azkabanda geçirilmiş 5 yılın insanı ne hale getireciğini düşünebiliyordu. Ama belli ki Ruh emicilerden sonra tutsaklar eskisi kadar yıpranmıyordu. Reese'in boş bakışları Pyke'ın üzerine odaklandığında kardeşinin kaş seyirmesi hücrenin içindeki ışık azlığına rağmen farkedilebilir bir durumdaydı.