Yıllardır Beklenen An

Konu: Yıllardır Beklenen An Salı Haz. 07, 2011 9:34 pm

"Buldum!" diye bir ses yankılandı geniş, çalışma odasının içinden. Sonunda kendisine atılan son üç postadan "Godric's Hollow", "Kuzeydeki papatyalı yol" ve "50km" sözcüklerini çıkarmıştı. Bulduğu bilgileri teyit etmek için tekrar tekrar kontrol etti. Emindi! Bu bilgiler postaların içine şifreli şekilde yazılmıştı. Acaba hayalini kurduğu Leighton'ın evini mi bulacaktı? Bu gece ya büyük bir neşeyle bu eve dönecek ya da büyük bir hayal kırıklığı ile dönecekti. Artık uyuyamazdı, gidip kontrol etmeliydi. Ahşap sandalyeden usulca kalkıp sandalyeyi masanın önüne doğru ittirdi. Askılıktan ince bir mont ve askılığın yanında duran süpürgesini alıp dışarıya doğru hareketlendi. Bu mont sıradan bir mont değil, iç cepleri büyü ile genişletilmiş her türlü malzemenin içinde bulunduğu bir monttu. Godric's Hollow'da bulunan evinin dışına çıktı.

Evinin kapısını kapatıp her zamanki kilit büyüsünden yaptı. Artık yolculuğa hazırdı. Birkaç santim yürüp meydana ulaştıktan sonra asasını kılıfından çıkarıp bir şeyler mırıldandı. Asa yavaşça kuzeye doğru döndü. Alistair gecenin karanlığında ufak bir tebessüm etti. En uzaktaki biri bile Alistair'in parlayan gamzelerini fark edebilirdi. Kuzeye doğru yürümeye başladı. Çok geçmeden ilerde fosforlu kalemle boyanmış gibi parlayan beyaz papatyaları gördü. Papatyalar bir toprak yolun etrafına konuşlanmıştı. Alistair bir eli asasında yola doğru girdi. Yaklaşık 1km yürüdükten sonra elini asasından çekip diğer elindeki süpürgesine bindi.

Uzun bir yol aldıktan sonra siyah, sivri çitleri gördü. Hemen süpürgeden inip asasıyla süpürgeye zarifçe dokundu. Süpürge havada süzülüp gözden kayboldu. Bu sefer asasını kılıfına koymadan, asası elinde olarak, çitlere yaklaştı. Çitler siyah renkteydi ya da en azından gece öyle görünüyordu. Uçları sivriydi. Birkaç dakika durup etrafına baktı. Çitleri atlamadan geçmenin bir yolunu arıyordu. Doğuda büyük, kasvetli bir kapı gördü. Kapıdan evin bahçesine girdi. Sonunda hayalini kurduğu şeye ulaşmış mıydı? Öyle olmasını umuyordu. Çünkü eve uzun zamandır uğranmamıştı. Bahçesi bakımsızdı ve otlar kurumuştu. Bahçeyi incelerken evin kapısının aralıklı olduğunu fark etti. Kapının önüne gelip sessizce kapıyı açmak istese de ayağıyla ittiğinde eski olduğundan kapı gıcırdayarak açıldı.

Evin içine girdi. Önce hiçbir şey yapmadan etrafı süzdü. Duvarlar ile tavanın birleştiği yerleri örümcek ağları kaplamıştı. Tam lumos büyüsünü yapacaktı ki ilerde ateşin parıltısını gördü ve sesini duydu. Yavaş adımlarla, tetikte bir şekilde koridoru takip etti. Büyük salona çıkmıştı. Karşısında eski, siyah bir koltuğun üzerinde oturan oldukça yaşlı ve cüppe giyen bir adama rastladı. Gördüğü karşısında şaşkına dönmüştü. Ne umuyordu ne bulmuştu. Sadece "Merhaba..." diyebildi.

Kaçak Mesaj Sayısı : 9 Kayıt tarihi : 04/06/11

Gece karanlığı eski malikanenin üstüne öyle bir çökmüştü ki bu basık ve karanlık atmosferden tek zevk alacak kişi John Robinson'dı büyük ihtimalle.

Beklediği misafirin bu gece gelmesini umuyordu. Verdiği ip uçlarını hemen çözebilecek kadar zekiydi çocuk. Kaç yaşına gelirse gelsin çocuktu O John için.

Eski evin içinde yavaşça gezinmeye başladı John. Önce mutfağa ve ardından Bodrum'a baktı. Görüntünün berbat olmasına rağmen saklanma yeri olarak kullanılması uygun görünüyordu. Ama John bu fikirleri kafasından attı şimdi konu bu değildi. Yavaş fakat sağlam adımlarla tahta merdivenlerden bodrumdan yukarı çıktı. Büyük salona geldi.

Büyük salon da aynı bakımsızlıktan muzdarip görünüyordu. Fakat bu bu gecelik önemsizdi. Karanlık O'na yeterdi. Şöminenin yanında eski bir koltuk bulunuyordu. Evin içi öylesine karanlıktı ki John neredeyse misafirinin kendisini fark bile etmeyeceğini fark etti. Tek el hareketiyle şömineyi yaktı.

John o halde pek fazla beklemeden de misafiri teşrif etmişti. Elinde asasıyla yavaş bir şekilde süzülüyordu adeta. Böyle karanlık ve yaralı bir yüzü beklememişti büyük ihtimalle. Salonun soğukluğu, karanlığı ve şöminenin beş saniyede bir John'un yüzüne çarpan ışığı ortamı daha da germeye yetiyordu.

"Merhaba..."

John gülümsedi, ama bu onu daha da korkutucu gösteriyordu.

"Nihayet tanışabildik."

Konu: Geri: Yıllardır Beklenen An Salı Haz. 07, 2011 9:58 pm

Alistair adamın muggle olma ihtimalini düşünerek sağ elinde tuttuğu asasını sırtının arkasına doğru getirdi. Adam bir muggle olsa ve Alistair'in asasını görse kim bilir ne düşünürdü. Gerçi cübbe giyen birisinin ve bu saatte bu mekanda bu şekilde duran birisinin muggle olma olasılığı yoktu ama her ihtimali düşünmek lazımdı. Çok geçmeden karşıdaki kişi söze atılmıştı:

-Nihayet tanışabildik.

Ne tanışması? Alistair bu sözün üstüne dikkatlice adamı süzdü. Evet, evet emindi! Bu adamı hayatında ilk defa görüyordu. Ne tanışmasından bahsediyordu peki? Görünüşe göre Alistair'i tanıyordu. İyi de tanışma çift taraflı olması gerekmez miydi? Bu işte bir yanlışlık vardı. Tedbiri elden bırakmayarak ve sırtının arkasına saklığı asasını yine orda tutarak:

-Ne tanışmasından bahsediyorsunuz. Tanıştığımızı sanmıyorum. Benim bildiği tanışma çift taraflı olur. Şimdi... Belki sizin özel mülkünüze izinsiz girmiş olabilirim. Onun için önce ben kendimi tanıtayım. Adım Alistair, Alistair Crowley. Eğer özel mülkünüze izinsiz girdiysem özür dilerim. Unutmadan aynı nezaketi sizden de beklerim...

Normalde bu tür nezaket kurallarına pek takılmazdı Alistair; ama ya o adam bir mugglesa ve gerçekten izinsiz şekilde ottan nem kaparak girmişse? İşte burda tatlı dil devreye girecekti. Adamın bir büyücü olma olasılığını düşünerek ve herhangi bir saldırıya karşı sağ eli ile asasını tutuyordu. Diğer yandan adamın bir muggle olma ihtimalini de düşünerek asasını sırtının arkasına saklıyordu.

Kaçak Mesaj Sayısı : 9 Kayıt tarihi : 04/06/11

Alistair şaşırmışa benziyordu.

-Ne tanışmasından bahsediyorsunuz. Tanıştığımızı sanmıyorum. Benim bildiği tanışma çift taraflı olur. Şimdi... Belki sizin özel mülkünüze izinsiz girmiş olabilirim. Onun için önce ben kendimi tanıtayım. Adım Alistair, Alistair Crowley. Eğer özel mülkünüze izinsiz girdiysem özür dilerim. Unutmadan aynı nezaketi sizden de beklerim...

John ile karakterleri epey farklı gibiydi, nezaket kuralları gibi.

- Alistair evet bir açıdan haklısın -bu arada asını saklamana da gerek yok- seninle tanışmamız tek taraflıydı. Seni küçüklüğünden beri tanıyorum ama sen beni tanımıyor olabilirsin. Aslında Sihir Dünyası'nın çoğu beni tanır. Ben John Robinson.

Yeniden gülümsüyordu.

Konu: Geri: Yıllardır Beklenen An Salı Haz. 07, 2011 10:10 pm

-Alistair evet bir açıdan haklısın -bu arada asını saklamana da gerek yok- seninle tanışmamız tek taraflıydı. Seni küçüklüğünden beri tanıyorum ama sen beni tanımıyor olabilirsin. Aslında Sihir Dünyası'nın çoğu beni tanır. Ben John Robinson.

John Robinson? Kimdi bu? Nedense ismi kulağına aşinaydı ama kim olduğunu hatırlayamadı. Üstelik çocukluktan beri tanıyormuş Alistair'i. Kimdi bu adam? Nerden çıkmıştı? Buraya gelmemi mi istemişti? Eğer buraya gelmemi istemişse postaları yollayan da bu adam mıydı? Ne kadar da çok soru oluştu kafasında öyle Alistair'in. On saniye kadar sorularla boğuştu, dışardan bakıldığında adeta boş boş duvara baktığını düşünebilirlerdi insanlar.

-Çocukluktan beri mi tanıyorsun? Nasıl? Neden? Burada olacağımı nerden bildin peki?

Hemen soru bombardımanına tutmuştu John'u. Kafasında o kadar çok soru vardı ki hangisini önce söyleyecekti bilmiyordu. Posta konusunu ise hiç açmamıştı. Belki de o adam bu adam değildi. Ortalığı boş yere alevlendirmenin alemi yoktu. Üstelik büyücü olduğunu da söylüyordu. Asasını gizlemeyi bıraktı. John'un karşısında, boydan boya çatlamış duvara sırtını dayadı.

Kaçak Mesaj Sayısı : 9 Kayıt tarihi : 04/06/11

RP dondurulmuştur.